Het was begin mei 1999, aan de ontbijttafel van hotel Van Dijk aan de IJsselkade in Kampen, dat Pim Kolff aan de jonge verslaggever vroeg: 'Wandel je mee?' Een loopje naar het oude ziekenhuisgebouw, door de binnenstad, gaf een mooie gelegenheid tot een goed gesprek over Kampen in de oorlog, en de noodzaak het gebouw dat bedreigd werd te redden van de sloop. Kolff wilde dat in de media belichten, ik wilde een mooi portret schrijven van de uitvinder die de medische wereld had veranderd. Het is een kenmerk van de relatie die Pim Kolff en ik zouden ouderhouden tot aan zijn overlijden precies tien jaar later: onderling respect en weten dat we ons beider agenda's bedienden met ons contact.
Kolffs pleidooi tot behoud van het Kamper ziekenhuisgebouw dat ik beschreef in mijn artikel voor het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP), haalde zestien plaatsingen in kranten in heel Nederland. Een hoge score. Vervolgens liepen twee dagen lang tv-ploegen door de stad, aan wie Pim Kolff ongetwijfeld dezelfde vraag stelde. Hij had inmiddels een sleutel van het oude ziekenhuisgebouw geregeld en sleepte iedereen er naartoe. 'Want kijk nou zelf: dit mag toch niet tegen de vlakte?'
Lang verhaal kort: het gebouw staat nog, en twee jaar later benaderde ik Kolff of ik naar Amerika mocht komen om hem te interviewen voor een biografie. Ik zocht hem op in Philadelphia en aansluitend ging ik naar Salt Lake City, waar zijn archief was ondergebracht in de universiteitsbibliotheek van Utah. Kolff diende de University of Utah ruim dertig jaar. In november 2003 verscheen mijn boek Dokter Kolff, kunstenaar in hart en nieren bij uitgeverij Mets & Schilt. Er zouden nieuwe versies volgen in 2007, 2011, 2018 en 2020.
Op verzoek van Pim Kolff werd ik naast mijn positie als biograaf actief in de initiatieven zijn nalatenschap (visie op medische vooruitgang, erfenis voor Kampen en de wereld) te bewaren en in te zetten als inspiratieverhaal voor jonge onderzoekers. Zo werd ik medeoprichter van de Willem Kolff Stichting, die ik tot 2020 zou dienen. Honderden lezingen gaf ik, in Nederland en in Amerika, over Willem Kolff en de kunstnier, het tijdloze uitvindersverhaal dat blijft inspireren.
